Πριν δυο χρόνια περίπου κατασκεύασα ένα δέκτη VLF κυμάτων για τη μελέτη των ξαφνικών ιονοσφαιρικών διαταραχών (SIDs) που οφείλονται σε ηλιακές εκλάμψεις. Το συνηθισμένο μοτίβο των SIDs είναι μια απότομη αύξηση της έντασης του λαμβανόμενου σήματος που ακολουθείται από μια αργή μείωση στο κανονικό. Στα δύο χρόνια λήψης με το δέκτη μου διαπιστώθηκε ότι τα σήματα από συγκεκριμένους σταθμούς εμφανίζονται πάντα αντεστραμμένα, ενώ για άλλους σταθμούς τα σήματα εμφανίζονται ορθά για τις μικρότερου μεγέθους εκλάμψεις και αντεστραμμένα για τις μεγαλύτερου μεγέθους.
Μια εξήγηση αυτής της περίεργης συμπεριφοράς προτάθηκε από τους Carine Briand, Mark Clilverd, Srivani Inturi και Baptiste Cecconi (ίσως και από άλλους που όμως δεν έχουν υποπέσει στην αντίληψή μου) στο Role of hard X‑ray emission in ionospheric D‑layer disturbances during solar flares. Τις ιδέες αυτής της πρότασης εφαρμόζω και παρουσιάζω εδώ για τα σήματα των σταθμών HWU, DHO38, TBB και NSY που έχω λάβει κατά τη διάρκεια αυτών των δύο χρόνων.
Θα βρείτε το σχετικό κείμενο ΕΔΩ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου